Szkoła dysponuje salą do terapii integracji sensorycznej.
Pracownia jest bogato wyposażona w sprzęt do stymulacji bazowych systemów zmysłowych. Posiadamy również pomoce dydaktyczne do usprawniania percepcji wzrokowej, słuchowej, koordynacji oraz planowania motorycznego.
W sali odbywają się zajęcia rewalidacyjne oraz z zakresu pomocy psychologiczno – pedagogicznej dla uczniów naszej szkoły.
Metodę integracji sensorycznej stworzyła w latach 60-ych XX wieku amerykańska psycholog, pedagog specjalny i terapeuta zajęciowy Jean Ayres. Wykazała ona, że system dotykowy, propriocepcja (system czucia głębokiego, czucie własnego ciała) oraz zmysł równowagi (układ przedsionkowy) mają znaczenie w procesie prawidłowego rozwoju dziecka.
Układ przedsionkowy i układ proprioceptywny to systemy zmysłowe, które powstają i rozwijają się najwcześniej. Układy te umożliwiają odbieranie doznań związanych z ruchem i zmianami w ruchu. Wpływają na utrzymanie równowagi, świadomość ułożenia ciała w przestrzeni, właściwe napięcie mięśniowe, koordynację i płynność ruchu. Prawidłowe działanie tych zmysłów warunkuje kształtowanie się i rozwój funkcji ruchowych, czuciowych i poznawczych.
Układ dotykowy jest najbardziej pierwotnym i największym systemem zmysłowym. Dzięki niemu różnicujemy to, czego dotykamy i gdzie jesteśmy dotykani. Ostrzega przed nieoczekiwanymi i niebezpiecznymi odczuciami dotykowymi. Wpływa na poczucie bezpieczeństwa, równowagę emocjonalną, koncentrację uwagi i funkcje ruchowe.
Właściwa stymulacja przez bodźce dotykowe i przedsionkowo-proprioceptywne kształtuje procesy percepcji wzrokowej i słuchowej oraz ich koordynacji. W każdej chwili życia mózg człowieka odbiera, segreguje i przetwarza bodźce zmysłowe, które docierają z całego ciała.
Współdziałanie poszczególnych zmysłów jest niezbędne podczas wykonywania złożonych zadań i ten proces to podstawa ich integracji. Procesy integracji sensorycznej, a także ich tworzenie i doskonalenie, zachodzą w ośrodkowym układzie nerwowym, w części zwanej pniem mózgu.
Przykładowe objawy, które mogą sugerować nieprawidłowości w przetwarzaniu bodźców sensorycznych:
- trudności z równowagą i koordynacją ruchową,
- nadruchliwość, problemy ze skupieniem uwagi,
- nienaturalne dążenie do czynności i zabaw związanych z obracaniem się, huśtaniem, podskakiwaniem lub unikanie takich aktywności,
- zła tolerancja wrażeń dotykowych,
- niskie napięcie mięśniowe, nadmierna męczliwość, niewłaściwy wzorzec postawy i chodu (np. chodzenie na palcach),
- drażliwość, impulsywność, nadmierny niepokój, lękliwość, postawa wycofania,
- trudności w naśladowaniu ruchów,
- zaburzenia rozwoju językowego i zdolności komunikacyjnych.